Kadınlar için yazılan güzel bir yazı....

Yüreğim ipekten yumuşak, pamuk kadar beyaz, çiçek kadar saf ve temiz…Ne sandığınız kadar masumum, ne de düşünemediğiniz kadar güçlü…Yakama yapışınca kederler, olumsuzluklar geldikçe peşim sıra, daha bir bileyilenir sadece, yaşama tutunma umudum. Sizler gibi değilim, bencilliği nefessizlik bilirim… Kaçmasını ,saklanmasını, yok_ muş çasına yaşamasını ben, bilirim… Saklanmak yok olmaktır, kendini hiçe saymaktır, umursamamam…Benden başka çok ben vardır çünkü, içimde yaşattığım…Yıllar geçer, yaşlanırım,çoğalır yüzümde çocuklarım, dostlarım, akrabalıklarım, kırgınlıklarım, yaşamamışlıklarım…Büyüdükçe küçülür, ufalırım…Küçüldükçe yüreğim büyür, göremezsiniz…Sizin gördüğünüz yerde değil gözlerim, benim gibi bakamazsınız… Yalnızlığım büyüdükçe ben ,

çoğalırım…

Kadınım, Yağmur yağar, oluklardan akar sular… Damla damla iner gökyüzünden sokağa… Islanırım…İçeride ıslanırım…Siz bilemezsiniz nasıldır yağmurun ıslağı, nasıl işler içine gökgürültüsü sağnak halinde düşüncelerin? Her fırtınada korkar, her yağmurda ıslanırım.. Ellerimi açarım gökyüzüne, kar taneleri kucaklar parmaklarımı , sarılırım, bir dosta hasret kalmışcasına…Direnirim…Her düşen kar tanesinde muştlanırım…Herkes kadar sevinir, hepinizden çok, üzülürüm.. Birden nasıl bir titreme düşer göz bebeklerime, görmezsiniz…

Üşürüm, çok üşürüm…

Kadınım, Yaz güneşi kavururken ortalığı , sizin başınıza güneş geçer, hastalanır, usanırsınız güneşten…Üşümekten yorgun düşmüş yüzümü uzatırım güneşe, veririm kendimi.. İnadına ısınırım, sıcağa dayanabilir yalnızlığım…Gök yüzüne bakarım , kocaman kuşlar haber getirir umutlarımdan, el sallar, gülerim… Yıldızlar geçer geceden, usulca kayar birisi beni umursamadan, yalvarırırım, bir tanesi görsün diye yalnızlığımı… Seslenirim… Ne zaman ki yaz biter, sonbahar yaprakları düşer ortalığa kıyamet gibi… Terlerim… Bir hüzün konar göçer kuşlar gibi, çöreklenir başıma,düşünür, düşünür…

Üzülürüm….

Kadınım, An gelir, söylenirim, deli gibi… Konuşurum, konuşurum…Konuştukça susturduğumu sanırım içimdeki kalabalığı… Sorunlar değildir beni konuşturan, kalbinizde kaybolmuş şefkati uyandırmak, sevgisizliği parçalamaktır amacım,yalnızlığımın kanayışı gibi kan damlar sözlerimden, hepsi kırmızı akar kanımın ,sizin gibi…Görmezsiniz, kangren olur yalnızlığım….Durduramazsınız… Anlamazsınız ben konuştukça….Haykırırırım, duymazsınız…

Düşünürüm…...

Kadınım, Kırıldı mı onurum, çirkinleşirim…Çirkin bir kadın bakamaz aynalara…Yüceltmek için beni, el açıp da dilenemem…Saklanırım...Kendimden kaçışımdır,yine kendime, saklanışım… Boyumdan büyüktür sevdam , kendime yakalanışım… Siz görüp de bulamazsınız beni …. Duymasanız da varım… Görmeseniz de buradayım …

Boşuna arayışınız…

Kadınım, Yaşamaktan saydığım, bildiğim her şey dizelenir ,önüme kurşunlar gibi .İlk okul öğrencileri gibi sıra sıra, ard arda, tekdüze… Her biri ağırdır,kaldıramam sanırım …Çığlığa dönüştürür kederlerimi umarsızlığınız… Yine de, yıkılmam.Tek parmağım yeter kaldırmaya düşlerimi… Doğurganım, bilirsiniz, biri kurudukça öteki tazelenir, fidanlar gibi yeşerir içimde hayallerim…

Çoğalırım…

Kadınım, Herkes kadar insanım, hepinizden çok ağlarım … Toprağı sular, yeşertir gözyaşlarım.. Göremezsiniz…. Yine de haykırın, dağlardan, tepelerden, yankılanır gelir bana fısıltınız, duyarım sesinizi …Görürüm yalnızlığınızı, bir dal verin , ağaç olurum…Yüzünüzde göz olurum…Sakınırım bir dakikamı bile ben, den. Saatlerim, günlerim, titizliğim, hassasiyetim hep size’ dir… Unuturum kendimi….Siz, olurum… Kıymet bilmezsiniz ..

Üzülürüm….

Kadınım, kimseye benzemez ....

Alıntı